.png){kind=small}
ေက်ာက္သင္ပုန္းကေန ကြန္ပ်ဴတာကိုဖတ္ဖို႔
အေဖက
ငါ့ကို တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ စာသင္လႊတ္တယ္။
“ အဲဒီမွာ ေခတ္ကို၀ယ္ခဲ့
လိုသမွ်ေငြ
အေဖ့ပုခံုးေပၚကေန ျဖဳတ္ခ်ေပးမယ္တဲ့”
ဘယ္မွာရႏိုင္မလဲ
ခုလို
အေဖ့ပုဆိုးၿပဲ ငါအထည္လဲ ၀တ္ေနရတဲ့ တစ္နယ္တစ္ေက်း
ဒါေတာင္
ငါက အထီးက်န္လြန္းသေလး ေနပူလြန္းသေလးနဲ႔
အားျဖစ္မလာမယ့္ သံစဥ္ကို ရွာရွာတီးမိတယ္။
အေဖကေတာ့
ေႏြရုပ္ရွင္ထဲမွာ ေက်ာကုန္းတေျပာင္ေျပာင္နဲ႔
ဇာတ္ပို႔ သရုပ္ေဆာင္ႀကီး လံုးလံုးျဖစ္လို႔
ဒီၾကားထဲ
ငါပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေရးျဖစ္လိုက္တဲ့ စာကေလးတစ္ေစာင္
အေဖ့မွာ ေပါက္ေနေသာ ေအာင္ဘာေလမဲ
ဘယ္မွာရႏိုင္မလဲ
ခုလို
ငါ့လက္မွာ ေပါက္ခ်င္ေနတဲ့ ခူနာကို အာခံတြင္းထဲ ငံုထားမယ့္ စမ္းေရမ်ိဳး
ဒါေတာင္ ငါက
ဘယ္ပုခံုး ညာပုခံုး အေဖေမာင္းတင္ထားရေၾကာင္း မေလ့လာမိဘူး။
အေဖ့မွာ ေသြးတိုးမကင္းေၾကာင္း မသိဘူး။
အေဖ့စာထဲမွာလည္း မပါဘူး။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ငါအိမ္ျပန္ေတာ့မွ
အေဖ့ခမ်ာ
သူအသက္ ႏွစ္ျပန္အိုမင္းသြားေၾကာင္း ေတြ႔လို္က္ရတယ္။
အဲဒီမွာ
ငါ့ကို ရီရီေ၀ေ၀ ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္း
မ်က္ကြင္းေလးႏွစ္ခုဟာ အတြင္းထဲ ခ်ိဳင့္၀င္လို႔ကြာ။
ေမာင္ျပည္ေအး (ေခ်ာကၠံ) ရဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္တက္တုန္းက ေရးထားေသာ အမွတ္တရကဗ်ာေလးပါ။ တရပ္တေက်းမွ ၿမိဳ႕ျပရွိ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ေနေသာ ေက်ာင္းသား (ရြာသားေလး) ေတြရဲ႕အေၾကာင္းအရာေလးပါ။
4 comments:
ရင္ထဲမွာ နင့္သြားတာပဲဗ်ာ...။
ကိုရြာသားတို့ကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ..
ကြ်န္ေတာ္တို့ဆို အေဖ့ကို မေတြ ့ရတာ ၾကာပါျပီ..။
မွ်ားျပာေျပာသလိုပဲ.. ခံစားသြားပါတယ္ ။
ကဗ်ာေလးက ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
သိပ္ေကာင္းတဲ႔ကဗ်ာေလး
Post a Comment